بمباران زندان دلتو، یکی از فاجعههایی بود که رژیم بعث با همکاری حزب دموکرات انجام داد. در اردیبهشتماه سال1360، جلیل گادانی، فتاح کاویانی و ایرج سلطانی (یک خلبان فراری)، به نمایندگی از طرف حزب دموکرات با سرهنگ عیار عبدالرضا و رشید صالح (از افسران حزب بعث مستقر در اداره استخبارات کرکوک) ملاقات کردند. در این ملاقات، بر سر بمباران زندان دلتو توافق شد که عدهای از نیروهای سپاه، کمیته، ارتش و جهادسازندگی در آن محبوس بودند. براساس این توافق، هفدهم اردیبهشتماه سال1360، زندانیان برخلاف هر روز که به بیگاری برده میشدند، در حیاط زندان نگه داشته شدند و نگهبانان زندان نیز از پنجاه نفر به دوازده نفر کاهش یافتند، حتی افراد مختلف حزب دموکرات از این زندان به محلهای دیگری منتقل شدند و بدینترتیب، همهچیز آماده بود. صبح آن روز، هواپیماهای عراق، با هدایت حزب، ساختمان زندان را بهشدت بمباران کردند. طبق گفته بازماندگان فاجعه، نیروهای حزب نجاتیافتگان را از ارتفاعات هدف قرار میدادند.
حزب دموکرات در مقابل واکنشهای مختلف در مورد این جنایت، همکاری خود را با رژیم بعثی عراق انکار کرد و عبدالرحمن قاسملو بهرغم همکاری گسترده حزب با رژیم عراق، جنگ ایران با عراق را بهانهای برای سرکوب کردها دانست و مدعی شد که در آغاز جنگ با عراق، حزب دموکرات کردستان آمادگی چریکهای کرد را برای همکاری با ارتش ایران اعلام کرده است.
نظرات شما عزیزان:
+ نوشته شده در 25 / 6 / 1391برچسب:,
ساعت توسط دابراو
| ثبت نظر
|